Fuck Fianceé: Playmate

"Marlon David and Maria Aliyah Mendez Nuptial"
Ito ang nakalagay sa wedding invitation na ibinigay sa akin ni Lea.

"Lea? Kilala mo ba si Maria Aliyah? Paano mo nalaman nickname nya?" siryosong tanong ko.

"Huh? L-lea ba nasabi ko?" umiwas sya ng tingin, "Aliyah kako, hindi Lea. Ha Ha Lelz"

Alam naman natin na ang mga lalake sanay magtago ng sikreto, malihim, kailangan ng matinding effort para tapatan ang instinct ng babae, maling kilos siguradong buking. Pero ang mga babae hindi, pagkat mahahalata mo na may tinatago sila sa kakaibang kinikilos pa lang. Hindi sila sanay magsinungaling dahil nature na nila ang pagiging tapat sa kanilang katipan. Ehem!

Biglang nataranta si Angie, "T-tara, tulungan na kitang magpasok ng pinamili mo." sabay buhat sa isang box na dala ko.

Halatang umiiwas si Angie sa diskusyon namin. Ako, bilang lalake, kahit pa malinaw sa akin na may tinatago sa akin si Angie, hindi ko pa rin sya ininterrogate. Gusto kong isecure ang relasyon namin. Ayokong dumating kami sa puntong magkakalabuan. Kaya hanggang kaya kong magpigil gagawin ko. Gusto ko kusa syang umamin sa akin.

"Pupunta ka ba sa kasal?" naitanong ni Angie habang inaayos namin sa kusina itong mga pinamili ko.

"Ahm... Hindi ko pa alam eh. Gusto mo pumunta tayo?"

"Huh?" nagulat na naman sya, "Tayo? Isasama mo ako?"

"Oo naman. Asawa kita eh."

Hindi naman sya dating magugulatin, at ano nga ba ang kinakagulat nya? Malakas ang kutob ko na kilala ni Angie si Lea. Malakas ang kutob ko na may koneksyon ang mga buhay namin sa isa't-isa. Iniisip ko na nakatadhanang mangyari ang lahat ng ito, at gagawin ko lahat matuklasan lang ang susunod na kabanata. Kung hindi man bumalik ang ala-ala ko, at least, nalaman ko ang totoo kong pagkatao.

"Hi-hindi na. Maglalaba kasi ako bukas." sagot nya na sa wari ko nagdadahilan lang sya. Obviously Obvious.

Sa hitsura ni Angie parang gusto nyang sabihin sa akin na huwag akong pumunta, alam kong hindi lang nya ako madiretso. Parang gusto nya akong pigilan na alam kong hindi selos dahil wala naman dapat ikaselos. So ngayon buo na ang desisyon ko. Pupunta ako sa kasal ni Lea bukas, baka sakaling may malaman ako sa tunay kong pagkatao. Baka naroon ang sagot sa lahat ng mga katanungan ko.

Sabay kaming pumasok ni Angie sa trabaho kinagabihan, lulan ng motorsiklo ko tulad ng araw-araw naming routine. Pasado alas otso na nang makarating kami sa Club.

Pagpasok namin sinalubong kami ni Mareng Loisa, isa ring GRO Stripper na kaibigan namin ni Angie.

"Pars, sabi ni Boss pagdating mo daw puntahan mo sya kaagad." sabi nya sa akin.

"Ha? Bakit daw?"

"Hindi ko alam eh. Baka magtatapat na sya ng feelings nya sayo. Ha Ha Ha Lelz" pagbibiro pa nya.

Si Boss Mike, ang bading na Manager namin dito at sya rin ang manager ko bilang callboy, o ang tinatawag nilang bugaw. Actually hindi sya totally bading eh. Nasa kategorya sya ng mga tinatawag nilang paminta, na kung titingnan parang lalaking-lalaki, pero kung susuriin napaghahalataan.

Hinalikan ko muna si Angie bago ako umakyat sa opisina ni Boss. Nasa second floor kasi at kailangan ko pang umakyat sa mataas na hagdan.

Pagpasok ko sa opisina ni Boss Mike, iniisip ko kung ano bang kailangan nya sa akin at napaka-urgent naman ata ang pagsummon nya sa akin. Nang makita ko sya good vibes naman kaya napanatag na ako.

"Good evening Boss. Pinapatawag nyo daw po ako."

"Oh, nandyan ka na, tamang-tama dating mo. Maupo ka." pinaupo nya ako sa tapat ng table nya.

"Kumusta yung Bridal Shower na pinabanat ko sa iyo kagabi?" tanong nya.

"Okay naman po. Mataas silang magbayad." sabay bunot sa aking wallet, "Heto po pala yung parte nyo--"

Hinawakan nya balikat ko, "No. No. Itago mo na yan. Nabigyan na nila ako."

"Huh? Sigurado po kayo?"

"Yes. In fact, may bonus pa dahil nagustuhan nila performance mo. Good job!"

Si Lea ang una kong naisip. Baka sya ang nagbigay ng bonus kay Boss.

"Boss, kilala nyo po ba yung Bride doon? May alam po ba kayo tungkol sa kanya?" bigla kong naalalang itanong.

"Naku hindi eh...pero may magandang balita ako sayo. May isang guest doon na nirerequest ka in-private. Oh diba..."

Guest nirerequest ako? Yun lang pala sasabihin nya. Akala ko kung ano na. Ang totoo ayoko na sanang tumanggap ng trabaho eh. Ang gusto ko sana bouncer na lang ako at unti-unting babaguhin ang buhay namin ni Angie. Pero dahil guest si client kay Lea, baka sakaling konektado sila sa isa't-isa.

Laking-gulat ko na lang nang sabihin nyang si Mabel ang magiging kliyente ko tonight. Hindi ako nagkamali. Nasabik ako at hindi ko na nagawang magpaalam pa kay Angie. Binarurot ko agad ang motorsiklo ko papunta sa hotel kung saan kami magkikita ni Mabel.

Nasabik ako hindi dahil may magandang bebot na naman akong makakana, nasabik ako kasi gusto kong makuha ang kwento ni Mabel tungkol kay Lea. Umaasa ako na baka may naikwento si Lea sa kanya tungkol sa nakaraan nito, at kung lalabas ang pangalan ng asawa ko. Malakas ang kutob ko na parte si Angie sa nakaraan ni Lea.

Bliss Hotel. May kalayuan ang lugar pagkat inabot din ako ng isang oras sa daan. Matapos kong itanong sa receptionist ang room 143, agad ko itong tinungo.

Tatlong beses akong kumatok sa pinto, at habang kumakatok ako biglang sumagi sa isip ko kung bakit gusto akong makatalik ni Mabel. Siguro dahil sa pagiging liberal lang nya. Tawag lang ng laman at siguro naman walang ibang ibig sabihin yon.

Pinagbuksan ako ni Mabel, "Finally you are here! come in."

Nang makita ko sya biglang lumipad ang isip ko. Paano ba naman nakatapis lang sya ng twalya at mukhang katatapos lang maligo. Hindi ko lubos maisip na ang isang magandang babaeng tulad ni Mabel, na sa tingin ko may mataas na pinagaralan, ay magbabayad ng lalaki para lang mahalay.

"Do you remember me?" tanong nya sa akin sa pagsara nya ng pinto.

"Y-yes Ma'am."

"Good! Have a seat please."

Pinaupo nya ako sa isang couch sa tapat ng isang Wide screen LED TV, sya naman umupo doon sa gilid ng kama na katabi lang ng inuupuan ko. Magkatapat kami at mahiya-hiya pa ako dahil panay ang tingin nya sa akin.

"Would you like a tea?" alok nya.

"No Ma'am. Thanks." halatang hindi ako mapakali sa couch.

"Napakapormal mo naman. Just call me Mabel." ngayon naman nagsusuklay sya habang nakangiti sa akin. Ang mga paa nya pinagkrus pa nya.

"Okay." nginitian ko rin sya.

"So," bigla syang tumayo at humakbang palapit sa akin, "Shall we begin?" Inangat nya ang baba ko at akmang hahalikan na nya ako, pero pinigilan ko sya.

Oo pinigilan ko sya. Hinawakan ko ang balikat nya para awatin sya.

Nagawa ko syang pigilan kahit gaano pa sya kabango.

Nanlaki mga mata nya, "What' wrong?" natural lang na magulat sya.

"May gusto lang sana muna akong itanong sayo."

"Huh?" She chuckles, "Ano?"

Bumitaw ako sa kanya kasabay ng pagupo nya sa tabi ko, "Tungkol sana kay Lea."

Napatingin sya sa akin, "Lea? What's with her in the midst of your delightful face in front of a goddess?"

"May gusto lang akong malaman tungkol sa kanya."

"Ha Ha" napahalakhak sya, "Ano naman interes mo kay Lea? Don't tell me tinamaan ka sa kanya?"

"Hindi naman sa ganon. Nahihiwagaan lang ako sa pagiging liberated nya, Bakit sya nagkaganon?"

"What? Bakit sya nagkagon? Are you now judging us?"

"I did not mean to offend you, neither her behalf. Makokonsidera siguro kung dalaga pa sya pero ikakasal na sya diba?"

"Oh my gosh! Hindi ako makapaniwala."

Tumayo sya at kumuha ng isang stick ng sigarilyo doon sa tabi ng TV set. Pinausok gamit ang lighter.

"Naikwento kasi nya sa akin na mula ng makilala ka nya namulat na sya sa sekswal na mundo. Gusto ko lang malaman kung paano sya naging wild, dahil alam mo ba, yun yung nagpalaya sa kanya. Gusto ko ring makalaya tulad nya, kase may amnesia din ako."

Napatigil sya sa paghithit ng yosi at nagpukol ng tingin sa akin, "Huh? May amnesia ka rin? Ha Ha What a small weird world." lumapit sya sa akin, "Pero teka. Anong ibig mong sabihing nakalaya? Nakalaya mula sa amnesia?"

"Hmm... Ganoon na nga siguro. Freedom of peaceful living in a world where everything is fake." mata sa mata kaming magkatinginan.

"Parang teleserye lang ah! Okay. Mukhang ineteresting yan."

Umupo sya sa tabi ko at sa wakas sinimulan na nyang magkwento.

*****

Part Seven: Playmate

Magdadalawang taon na rin mula noong una kong makilala si Lea. Ang bilis ng panahon, parang kailan lang nung nakikita ko syang palakad-lakad sa loob ng Mega Mall.

Actually inauguration day yon ng kabubukas ko lang na dress botique. Lagi ko syang nakikita every single night. Pagpatak ng 9pm nandito na sya, patingin-tingin. At kaya ko naman sya napansin dahil sa mga sinusuot nyang damit, hindi basta-basta pagkat puro signature dress ang suot nya, pati accessories at hand bag nya.

Kaso ang problema hindi naman sya bumibili sa botique ko, basta nandoon lang sya at patingin-tingin. Ayaw din nya paassist sa mga staff ko.

Nahihiwagaan ako sa kanya. I like her, kahit hindi ko pa sya kilala. Dala nya kasi ay mysterious beauty. One of those nights I tried talking to her. She has that sweet soft voice, mahinhin.

"Good evening Ma'am, how may I help you."

Napatingin sya sa akin,
"Let me guess.." with her wondrous face, "You own this place, right?"

Napangiti ako sa sinabi nya, "Yes."

"I really like being here." sabay abot sa kamay nya sa akin, "By the way i'm Lea." oh how I envy her pleasantly angelic looks.

"Mabel. Nice to meet you Lea."

"The pleasure is mine." that sweet smile.

Mabilis napanatag ang loob ko sa kanya. Napaka-attractive nya at napakasarap kausap. Hanggang maging close kami, naging magkaibigan. Sabi ko sa sarili ko, pwede ang babaeng ito, pwede syang pagkatiwalaan at maging matapat na kaibigan.

Minsan niyaya nya akong mag-dinner, doon ko sya nakilala ng lubusan. Habang kumakain kasi kami nagkukwento sya.

"Tell me more about you. Are you married?" tanong ko.

"Nope. But I have a boyfriend."

Classy talaga sya, pati paghiwa ng steak, pagbuka ng labi, pagnguya at pagpunas ng bibig. Pero pansin ko na parang punong-puno sya kalungkutan.

"You seem so sad..." gusto kong malaman kung bakit.

Napangiti sya, "Alam mo ba ang buhay ko parang teleserye. I have this boyfriend, but I don't eventually know how we, and when we, became commited to each other. Kakatawa noh?"

Eh imbes na matawa ako, mas lalo pa akong nagtaka, "Hey, I don't get you. How is it so?"

"May amnesia kasi ako. Nawalan ako ng ala-ala."

Napatigil ako sa pagkain, "Ha Ha You're kidding, right?"

"How I wish it was just a joke..." bigla syang nalungkot.

Tingin ko mukhang sincere talaga sya sa sinasabi nya. Hindi lang talaga ako makakapaniwala na makakatagpo ako ng taong may amnesia sa totoong buhay. Isang maganda at mabait na babae pa.

"And in fact, i'm trying so hard to believe that i'm not living in a world where everything is a joke. It is really hard for me to seek the truth. That's why i'm very thankful na nakilala kita. Isang total stranger na alam kong hindi ako lolokohin."
hinawakan pa nya kamay ko.

"Well, life is really a joke after all." gusto ko syang icomfort kahit sa mga simpleng salita ko lang, "Earth is a world of playground. We're riding either in a carousel or in a roller coaster. We play different roles and we meet playmates. Some follies play it fool, some serious, but no matter how you play your life, have fun, because the most important part is enjoyment."

Nanlaki mga mata nya at ang tanging nasabi nya, "Wow. Just wow."

Yun ang simula ng pagiging open namin ni Lea sa isa't-isa. We talk alot since then. Sana lang nakakatulong ako sa kanya, in a way na maeenjoy pa rin nya ang buhay nya sa kabila ng kalagayan nya.

Ipinakilala din nya ako sa Mama nya pati na sa boyfriend nya. Si Marlon, na isang gwapo at sa batang edad nagmamay-ari na ng malalaking kumpanya na pinamana ng mga magulang nya.

Malungkot ang buhay na ginagalawan ni Lea. Sabi sa akin ni Lea na tumatakas lang sya gabi-gabi dahil ayaw syang palabasin sa bahay. Tama sya, wala ngang kasiguraduhan ang katotohanang pinanghahawakan nya. Napahanga pa ako sa kanya dahil sa tibay ng loob nya kung paano nya nakakayanan.

Dumaan ang mga araw at buwan na mas lalong tumatatag ang pagkakaibigan namin ni Lea. At mas lalong lumalim yon noong magkwento na naman sya habang magkatabi kaming nagpapamassage sa isang Spa.

"Sya nga pala. Ang tagal na nating magkakilala pero hindi ka parin nagkukwento about sa boyfriend mo." sabi nya sa akin habang pareho kaming nakadapang naghihintay ng masahista.

"Ha Ha Like I told you, wala akong boyfriend."

"Tse! I don't believe you. Sa ganda mong yan wala kang boylet? Lelz"

"Hmm... Sabihin na nating wala akong matinong relasyon, pero may boylet ako."

"What do you mean?"

"Playmate."

Napalingon sya sa akin at nagtaka, "Playmate?" napaisip sya, "Ang weirdo mo talaga Mabel. Eh yung ibang friends mo bakit wala ka pang pinapakilala sa akin kahit isa?"

"Darating din tayo dyan. Just relax. Gusto ko ready ka na when you meet them." sagot ko.

"Ready?" innocent looks na naman sya, "What do you mean ready? Ready for what?"

"Let's just say, ready for the wild thing. Ha Ha"

"Hmp! Sabi mo noon misteryosa ako, eh ikaw itong puno ng misteryo eh!" ang cute talaga nya.

"Kaya nga magkasundong-magkasundo tayo eh."

Noong araw na yon hindi ako tinigilan ni Lea sa kakakulit sa akin na ipakilala ko daw sya sa mga kaibigan ko. May balak naman talaga ako na ipakilala sya sa mga friends ko, pero bago yon gusto ko muna sanang makilala nya kung sino talaga ako.

Baka kasi kapag nalaman nya kung anong klaseng babae ako hindi na nya nanaiisin pang makilala ang mga friends ko, dahil kung ano ako, ganoon din sila. Mga liberated na ginagawang chocolate cake ang sex. Sana lang matanggap pa nya ako kapag nalaman nya ang other side ko.

"Okay. Okay. Ipapakilala na kita sa kanila." sabi ko kay Lea paglabas namin sa Spa.

"Talaga? Yes!" tuwang-tuwa talaga sya.

"Pero bago sa kanila, gusto ko munang makilala mo ang Playmate ko." patuloy ko.

Habang nagdi-drive ako alongside with Lea, nagnakaw na ako ng text. Pinapunta ko na yung playmate ko, pinauna ko na sa bahay kung saan kami papunta ni Lea. Pinauna ko na sya para maihanda na nya ang lahat.

"So, where are we heading now?" tanong ni Lea habang naglilipstick sa tabi ko.

"Sa bahay ko."

"Huh?" natigilan pa sa pagpahid ng lipstick, "Akala ko ba ipapakilala mo ako sa playmate mo?"

I smiled at her, "Yeah! You'll see when we get there."

Hindi naman ito ang unang beses na nakapunta si Lea sa bahay ko, actually madalas sya sa akin with our free time. Pero ito ang unang pagkakataon na ipapakita ko sa kanya ang isang silid sa bahay ko na bukod sa mga friends ko wala pang ibang nakakakita. Kahit yung dalawang stay-out kong maid pinagbabawalan ko.

So yun ang una kong ginawa pagdating namin ni Lea sa bahay. Pinauwi ko ng maaga yung mga kasambahay ko.

"Are you by chance ready?" tanong ko agad kay Lea pagpasok namin sa loob bahay.

"Aba... Nakakakaba ka naman." tugon nya.

"Tara." anyaya ko.

Pagkalapag ng mga shoulder bag namin sa may sofa. Tinungo agad namin ang hagdanan papunta sa second floor ng bahay.

"Bakit playmate?" bigla nyang natanong habang naglalakad kami.

"From the word itself, play-mate."

"Ano naman pini-play nyo? Ha Ha Ha" napahalakhak sya.

"Wala ka ba talagang ideya?" nakakapagtaka na kasi.

"Hmm..." napahinto kami sa tapat ng isang hidden door.

"Hmm... Ngayon ko lang napansin, may pinto pala dito?" she wondered.

Yung pinto kasi kakulay ng green wall, na kapag nakasara hindi mo mahahalatang may pintuan.

"Ah. Oo. Secret ko kasi ang room na ito. Kami lang nung playmate ko ang may susi."

Isang nakasabit na painting ang tinanggal ko para malantad yung susian, sabay suksok sa susi, sabay tulak para bumukas ang pinto.

"Kung may playmate, syempre meron ding playground." nagkatinginan kami ni Lea, "Lea, welcome to my Playroom." patuloy ko.

>>>>>