Gantimpala... ( 02 )

" Gantimpala... " ( 02 ) Mahirap ang buhay. Matagal ko nang alam ito. Sa murang edad ay nawalan na ako ng mga magulang. Matapos sumama ng aking ama sa kanyang kalaguyong hostes ng aming bayan, ay nangibang bansa ang aking ina upang mag trabaho bilang domestic helper sa Tsina... at hindi na naka balik pang muli nang buhay ito sa aming piling. Bangkay na nang iuwi mula sa airport ang aking malambing, at maarugang ina. Wala na ang aming sandigan, at matatakbuhan. Sa isang iglap, ang dating buo at masayang pamilya na kinalakhan ko, ay lumiit, at tila nalagasan ng mga miyembro. Lumaki ako sa piling ng naka babatang kapatid ng aking ina na si Tiyo Genio. Sa kanyang mga kabarkada, mga kaibigan, at mga ka-tropang bakla ay "Ginnie" ang tawag dito. May maliit na parlor ang aking tiyo sa may Greenhills, malapit lang sa aming tinitirhang studio type na apartment ni tiyo. Ibinenta ni tiyo ang bahay namin sa probinsya nang mamatay si ina. Ang perang pinag bentahan dito, ay siyang ipinambili niya ng apartment na ito sa Cubao. Ang nakuha naming blood-money mula sa pag kakamatay ng aking ina sa ibang bansa, ay siya namang pinang tutustos niya sa pag-aaral naming tatlong magkakapatid. Unti unti ay nakaka bangon na kami mula sa lungkot. Unti unti ay bumabalik na sa normal ang aming buhay. Ngunit nangyari na naman ang isa pang trahedya. Isang buong gabi na hindi umuwi si Tita Ginnie mula sa kanyang parlor, at kinaumagahan ay nakita na lamang itong naliligo sa kanyang sariling dugo ng mga tauhan niya sa shop. Pinatay pala ito ng kanyang boyfriend na durugista nang hindi daw bigyan ng pera ng aking tiyo. Simula nang araw na iyon, lahat ng responsibilidad, at lahat ng obligasyon, ay nailipat sa aking maliliit na balikat. Trenta anyos na ako ngayon, dalawampung taon mula nang mamatay si Tita Ginnie ay pinag-aralan kong tumayo sa sarili kong mga paa, at unti unti ay bumangon kaming tatlong magkakapatid mula sa malungkot naming nakaraan. Isa na akong inhinyero ngayon, ang sumunod sa akin na si Jasmin na beinte otso anyos ay graduate ng nursing at may sarili nang pamilya. Ang bunso naming si Jorge na beinte sais anyos ay nasa Dubai at nag tatrabaho bilang product specialist ng retail store duon. Mag-isa na ako ngayon sa buhay, wala nang responsibilidad, at walang pinagkakautangan. Ako nga pala si Jose Prudencio Valdemor. Jaypee for short. Kung anong kina lamya ng aking tiyo ay ganun naman ang kabaliktaran ko. Lumaki akong makisig, matinik sa chicks, at maloko. Sunod sunod akong mag palit ng mga syota ko, pag nakuha ko na ang gusto ko ay iniiwan ko na ang mga ito. Sa paningin ko, lahat ng mga babae ay laruan lamang. Galit ako sa mundo, at gumaganti ako sa mga babae dahil sa ginawa ng isang hostes sa ina ko. "Tao po? Tao po?" Isang boses sa may gate ang nag palingon sa akin mula sa maliit na bintana ng aming sala. Isang babae na sa tingin ko ay nasa beinte anyos ang nasa may labas, at mahinang kumakatok. Bumalik ako saglit sa harap ng computer ko upang mag paalam sa aking ka chat saYM, para naman asikasuhin ang tao sa labas ng gate namin. "Babe... saglit lang, bitin ako, pero may tao kasi sa labas eh, asikasuhin ko muna. Dyan ka lang, babalikan kita, relax ka lang, lalabasan din tayo mamaya." Sabi ko sa headset sa kausap kong babae na nilalaro ang kanyang mga tayung tayong suso para sa akin. Sinalsal ko ng ilang sandali sa harap ng cam ang aking tigas na tigas na titi, bago pinulot sa sahig ang aking basketball shorts, at isinuot ito para harapin ang tao sa labas ng aming bahay. "Magandang araw po, mag tatanong lang po sana." Sabi nung babae sa may gate namin. "Gandang araw, ano 'yun?" Sagot ko rito na kinakamot ang kaliwang braso ko habang lumalapit para pag buksan siya ng gate. Naka manipis lang akong basketball shorts nuon, at kitang kita ang manipis kong balahibo sa dibdib at tyan patungo sa aking bahagyang matigas pa ring ari. Tila na ipit sa kanyang lalamunan ang sasabihin ng babae nang mahalata ang umbok ng aking tarugo sa loob ng aking malambot na pang ibaba. "Ah eh, naku kwan po... ah... nag hahanap po sana ako ng mapapasukang trabaho. Kahit katulong po sana. Bagong salta lang po ako sa Maynila, at wala po ako kasing matutuluyan eh. Nag babaka sakali lang po kung kelangan niyo ng kasambahay?" Namumula ang pisngi nitong sabi. Tiningnan ko mula ulo hanggang paa ang babae na naka yuko, at tila nahihiyang tignan ako. May itsura ang isang ito, at mukhang mabait. Hindi katangkaran, siguro mga 5 flat o 5'2 lamang ang tangkad nito, kayumanggi ang kulay ng balat, mahaba ang buhok na itim, at medyo mapupungay ang mga mata, at mapula pula ang labi. "Saan ka ba galing, at bat naluwas ka ng Maynila?" Tanong ko dito na medyo duda sa kanyang istorya. "Taga Nueva Ecija po ako. 'Yung kapitbahay namin sa bukid may kilala daw po dito sa Maynila na mayamang pamilya na nanga ngailangan ng kasambahay, at ipapasok daw po niya ako dahil mabait at masipag ako. Hiningian niya po kami ng pera para pambayad daw sa boarding house na tutuluyan ko, kasi istay-out daw po ang trabaho sa pamilyang papasukan ko. Nung naka sakay na po kami ng bus, bumaba po siya saglit at may bibilhin daw po. Pero 'di na bumalik, at tangay po niya ang lahat ng pera ko." Halos maluha luhang kwento ng babae. "Ganun ba? Eh naku, mag isa lang ako kasi dito sa bahay naming mag kakapatid. Malayo sa akin ang mga kapatid ko, at ako na lang ang natitira dito, kaya kayang kaya ko na ang lahat ng trabaho dito. Pasensya ka na, wala akong trabahong mai-aalok sa iyo." Isasara ko na sana uli ang gate, pero naawa ako sa itsura ng babaeng ito, naloko na nga, mukhang wala pang tutulong sa kanya. "Kumain ka na ba?" Pahabol kong tanong dito. "Kagabi pa po ang huling kinain ko, sa may turo turo sa kabilang barangay pa. Wala rin kasi akong makitang trabaho dun, eh ito lang po ang lugar na malapit sa istasyon ng bus kung saan ako ibinaba ng bus mula sa probinsya namin." "Ay naku, o sige, may pagkain pa akong natira sa loob. Kain ka na muna. Pero wala akong trabaho para sa iyo talaga, at sa estado kong nag iisa lamang sa buhay, mukhang 'di ko naman kailangan pa ng kasambahay." Sabi ko sa babaeng pinatuloy ko sa maliit naming apartment. "O, halika. Tuloy ka, pasensya ka na at medyo magulo ang bahay. Ah eh maupo ka muna dyan, iiinit ko lang saglit ang ulam para maka kain ka na." Tinungo ko ang maliit na kusina ng bahay namin habang kinakausap ang babae sa may sala. Tanaw mula sa kusina ang sala na nag sisilbing kwarto na rin pag gabi. Dahil nga studio type, ay ilang dibisyon lamang ang nag hihiwalay sa mga lugar kainan, lutuan, pahingahan, at paliguan. "Ako nga po pala si Sandra. Sandz na lang po. Kayo po, anong pangalan niyo?" Tanong sa akin ng babae na sumusunod sa akin sa may malapit sa kusina. "Jaypee... at 'wag mo na akong hino ho, pina tatanda mo naman ako masyado." Naka ngiting sabi ko dito, nang mamalayan kong naka bukas pa ang computer at kita ni Sandz ang babae sa monitor na kachat ko na walang saplot sa katawan. Dali dali kong tinungo ang computer, at pinindot ang X sa gilid ng cam ng aking kausap kanina. Namumula sa hiya akong nag suot ng t-shirt kong naka sampay sa likod ng upuan ko kanina, at tinungo uli ang kusina upang ihain ang pagkain sa lamesa para maka kain na agad si Sandz, at nang umalis na rin siya. "O, eh, halika nang kumain. Sabay na tayo para naman may kakwentuhan ako." At inilagay ko ang ininit kong corned beef sa isang platter. Sunod kong inihain ang konting fish fillets na natira kagabi, at nag lagay ng iced tea sa isang pitsel. Sumasadok na ako ng kaining bagong luto sa rice cooker, nang tulungan ako ni Sandz na mag lagay ng place mats, plato, at baso sa lamesa. Sa liit ng espasyo, hindi maiwasang mag kasagian kami, at makiskis ang bukol ko sa malambot niyang puwetan. Ngiti lang naman ang nakikita kong reaksyon dito, habang nag uusap kami, at parang 'di pansin ang katigasan ng aking kargada na paulit ulit niyang nasasagi. Umupo kami sa mag ka harap na silya, nag umpisang kumain, habang unti unti niyang ikinuwento ang buhay niya sa akin.